Kliknij tutaj --> 💧 czy po każdym poronieniu konieczne jest łyżeczkowanie

Rozszerzenie i łyżeczkowanie, zwykle nazywane D&C, to zabieg, podczas którego szyjka macicy jest rozszerzana, a wyściółka macicy zostaje chirurgicznie zeskrobana. Odbywa się to czasami po poronieniu w celu dalszej oceny macicy, jeśli wystąpi nieprawidłowe krwawienie z macicy. W tym artykule opisano, dlaczego i jak to się robi, aby pomóc Ci przygotować się do zabiegu. PeopleImages Po poronieniu samoistnym – czyli takim, które nastąpiło samo bez ingerencji lekarskiej. Powinniśmy koniecznie zgłosić się na kontrolę do ginekologa, aby sprawdzić czy poronienie jest „zupełne” – jeżeli jest zupełne to teoretycznie, jeżeli mamy taka wolę, możemy już w kolejnym cyklu starać się o ciążę. Za każdym razem (i po histeroskopiach i wczorajszym łyżeczkowaniu) pobierano też wycinek do badania histopatologicznego, po każdym zabiegu przepisywano antybiotyk, którego jednak po pierwszej histeroskopii nie wzięłam w ogóle, po drugiej przestraszona przedłużającym się krwawieniem i naciskiem lekarza wzięłam po kilku dniach. Witam. 5 lutego mialam wykonany zabieg lyzeczkowania jamy macicy po poronieniu. Dzis mija 12 dzien od zabiegu i nadal krwawie. Dzis mija 12 dzien od zabiegu i nadal krwawie. Czytalam ze to mozliwe,ale martwi mnie bol w okolicy miednicy ,promieniujacy do posladkow. Cykl ten powtarza się w życiu kobiety około 300-400 razy. Normy grubości endometrium wynoszą: U dziewcząt przed okresem dojrzewania endometrium od 0,3 do 0,5 mm. U kobiet miesiączkujących: w okresie okołoowulacyjnym 7–9 mm, a w drugiej fazie cyklu do 15 -16mm. W okresie pomenopauzalnym grubość endometrium to od 5 – 8 mm, w Site De Rencontres Suisse Romande Gratuit. Poronienie, to termin, którym określa się ukończenie ciąży przed 22. tygodniem. Jest ono skutkiem wydalenia obumarłego jaja płodowego. Najczęstszym rodzajem poronienia jest poronienie samoistne, choć występuje także poronienie sztuczne. Dla rodziców, którzy od dłuższego czasu starali się o dziecko, poronienie bywa niezwykle traumatycznym przeżyciem. Ból w takiej sytuacji jest niewyobrażalny. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że w niektórych przypadkach można zapobiec poronieniu. Jest to możliwe, gdy dość wcześnie rozpozna się oznaki zbliżającego się poronienia. Dlatego warto zapoznać się z jego objawami, aby w porę zgłosić się do lekarza. spis treści 1. Poronienie 2. Rodzaje poronienia 3. Przyczyny poronienia 4. Objawy poronienia 5. Zapobieganie i leczenie rozwiń 1. Poronienie Poronienie jest samoistnym zakończeniem ciąży przed upływem 22. tygodnia. Podczas poronienia dochodzi do oddzielenia się jaja płodowego od macicy. Na skutek obumarcia zarodka (embrion w okresie rozwoju od 8. dnia do 8. tygodnia) lub płodu (stadium rozwoju od 9. tygodnia aż do porodu) zostaje on wydalony z macicy. Zobacz film: ""Poroniłam 3 razy". Dlaczego w Polsce to wciąż tabu?" 2. Rodzaje poronienia Chyba największe znaczenie ma rozpoznanie poronienia zagrażającego. To stan, w którym istnieje duże ryzyko utraty ciąży, ale jest jeszcze szansa na jej uratowanie. Kobieta najczęściej zauważa krwawienie z dróg rodnych, które na początku ma raczej formę plamienia. Może też nie mieć żadnych dolegliwości bólowych. Później czasami pojawiają się niewielkie skurcze macicy i bolesność w dolnej części brzucha. Przy zaobserwowaniu powyższych objawów należy bezzwłocznie udać się do lekarza, który po zbadaniu pacjentki ustali, co je spowodowało. Jeżeli potwierdzi najgorsze obawy kobiety, postara się znaleźć przyczynę dolegliwości i w miarę możliwości z nią walczyć. Niestety, w większości sytuacji medycyna jest bezsilna. Leczenie polega przede wszystkim na zapewnieniu zrozpaczonej mamie spokoju zarówno fizycznego, jak i psychicznego i podawaniu środków przeciwbólowych. Obowiązkowo musi leżeć w łóżku. Dzięki takiemu postępowaniu objawy czasem ustępują. Jeżeli natomiast ból i krwawienie się nasilają, utracie dziecka raczej nie da się już zapobiec. Poronienie w toku oznacza, że nie można go powstrzymać. Zarodek lub płód są martwe, a dolegliwości odczuwane przez kobietę świadczą, że proces usuwania ich z jamy macicy już się rozpoczął. Objawia się to dużym krwawieniem z dróg rodnych i silnym bólem w dolnej części brzucha, czasem promieniującym do okolicy krzyża. W takiej sytuacji należy wyłyżeczkować jamę macicy. Zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym i polega na oczyszczeniu macicy z pozostałych tkanek obumarłego jaja płodowego. Chroni to kobietę przed poważnymi powikłaniami, takimi jak krwawienia czy zakażenia. Poronienie zatrzymane to bardzo trudna sytuacja, w której po stwierdzeniu śmierci płodu nadal znajduje się on w macicy. Jeżeli organizm kobiety nie radzi sobie z usunięciem go, po 2 miesiącach trzeba wdrożyć leczenie. Polega ono na podaniu środków wywołujących skurcze macicy. Następnie należy oczyścić jej jamę z pozostałych martwych tkanek (łyżeczkowanie). Można próbować zabezpieczyć się przed utratą upragnionego dziecka. Niezwykle ważną rolę odgrywa odpowiednie zaplanowanie ciąży. Zanim zdecydujemy się na poczęcie potomka, należy jak najlepiej przygotować organizm na 9-miesięczny wysiłek. Przede wszystkim trzeba wykonać podstawowe badania. Wiele nieprawidłowości mogących doprowadzić do poronienia można w łatwy sposób skorygować. Należy też wykonać wszystkie niezbędnie szczepienia. W przypadku powtarzających się poronień powinno się ustalić ich przyczynę. Konieczne jest wykonanie specjalistycznych badań i niekiedy skorzystanie z poradni genetycznej. Lekarze na pewno dołożą wszelkich starań, aby umożliwić przyszłym rodzicom posiadanie zdrowego dziecka. 3. Przyczyny poronienia Przyczyny poronienia bywają bardzo różne. Jak pokazują statystyki, z problemem poronienia boryka się mnóstwo kobiet. W wielu przypadkach do poronienia dochodzi jeszcze zanim kobieta zorientuje się, że będzie mamą. Wskutek poronienia z organizmu usuwany jest embrion, który nie miał szans przeżycia i dalszego rozwoju. Ponad 10% zdiagnozowanych ciąż kończy się poronieniem w czasie pierwszego trymestru. W około 50% przypadkach zapłodnione jajeczko obumiera jeszcze przed opóźnieniem menstruacji. Większość poronień ma miejsce na początku ciąży, przed 10 tygodniem. Ryzyko poronienia jest dwukrotnie wyższe u kobiet w wieku 40 lat niż u dwudziestolatek. Strata maleńkiego dziecka bardzo często prowadzi do depresji. Trzeba wtedy skorzystać z rady psychologa. Kobiety po takim przeżyciu chcą zazwyczaj jak najszybciej zajść w kolejną ciążę, by zapełnić pustkę. Nie jest to jednak wskazane. Dobrze jest poczekać trzy-sześć miesięcy, aby błona śluzowa macicy mogła się zregenerować, by wróciły również funkcje jajników. Jeśli u pacjentki doszło do poronienia, należy zwrócić uwagę na to, czy poronienie miało charakter sporadyczny czy nawykowy. O poronieniu sporadycznym tzw. samoistnym mówi się, gdy wystąpiło ono po raz pierwszy (w pierwszej lub kolejnej ciąży). Poronienie nawykowe, nazywane również nawracającym to z kolei rodzaj powtarzającego się poronienia samoistnego. Mówimy o nim, gdy pacjentka straciła trzy, kolejno następujące po sobie ciąże. Przyczyny poronienia mogą być bardzo różne. Może do niego dojść wskutek: wady genetycznej dziecka – z tego powodu ginie ponad połowa poczętych dzieci. Zaburzenia genetyczne wiążą się z nieprawidłową budową i liczbą występujących chromosomów. U każdego człowieka występuje ich czterdzieści sześć (dwadzieścia trzy pary). Połowa chromosomów dziedziczona jest od matki, a druga ich część od ojca. Większość poronienień spowodowana jest trisomią (obecnością dodatkowego chromosomu. Wówczas występuje ich czterdzieści siedem. Wada genetyczna może pojawić się już w trakcie zapłodnienia lub niedługo później. Zaburzenie genetyczne może pojawić się na skutek działania szkodliwych czynników. wieku matki - kobiety powyżej trzydziestego piątego roku życia znajdują się w grupie ryzyka poronień. W ich przypadku donoszenie ciąży bywa dużo trudniejsze, niż w przypadku kobiet np. dwudziestoletnich. Podobna sytuacja dotyczy czterdziestolatek. Po ukończeniu czterdziestego roku życia, kobiety często miewają problem z poronieniem. Przyczyną jest najprawdopodobniej gorsza jakość komórek jajowych – wraz z wiekiem pojawiają się w nich coraz liczniejsze mutacje genetyczne. stosowania przez matkę środków farmaceutycznych, środków chemicznych; nadużywania alkoholu lub narkotyków; nieprawidłowego zagnieżdżenia się jaja płodowego w macicy – kobiety często nie wiedzą, że ich macica jest wadliwie zbudowana. Ten ważny narząd może także ulec uszkodzeniom w wyniku przeprowadzonych operacji, po porodzie, a nawet na skutek stanów zapalnych. mięśniaków i polipów macicy - zarówno guzy jajników, jak i mięśniaki macicy powodują, że przestrzeń w obrębie macicy ulega zmniejszeniu. Sytuacja ta może prowadzić do poronienia. zrostów wewnątrz macicy - zrosty w obrębie macicy pojawiają się wskutek przeprowadzonych zabiegów. Mogą być one skutkiem łyżeczkowania lub cesarskiego cięcia. Zrost wewnątrz macicy jest nieprawidłym połączeniem tkanki łącznej powstającym w wyniku gojenia. Zrosty w obrębie macicy uniemożliwiają prawidłowy rozwój embrionu. niewydolności szyjki macicy – za wcześnie się rozwiera i skraca, przyczyną są zwykle wcześniej przeprowadzone zabiegi na szyjce macicy, jak chociażby konizacja. Warto również pamiętać, że każdy poród może uszkodzić szyjkę. Dlatego ryzyko zwiększa się z każdym następnym dzieckiem; niewydolności ciałka żółtego – zwłaszcza w pierwszych tygodniach, znaczenie ciałka żółtego spada w siódmym tygodniu, kiedy główną rolę w podtrzymywaniu życia dziecka zaczyna pełnić łożysko; nieprawidłowości tarczycy – jeśli hormony tarczycy nie pracują prawidłowo, może dojść do poronienia. Poziom hormonów płciowych odgrywa niezwykle ważną rolę nie tylko w zapłodnieniu, ale również w utrzymaniu ciąży. Bardzo ważnym hormonem jest progesteron. Progesteron to kobiecy hormon płciowy, który pełni szereg istotnych funkcji. Wspiera funkcjonowanie układu rozrodczego, reguluje cykl, a także pomaga w utrzymaniu ciąży. To właśnie ten żeński hormon płciowy, o budowie steroidowej odpowiedzialny jest za przygotowanie macicy do zagnieżdżania się embrionu oraz za jego prawidłowe dojrzewanie. Za wytwarzanie progesteronu w trakcie ciąży odpowiada ciałko żółte. Zbyt niski poziom tego hormonu sprawia, że implantacja zarodka w ścianie macicy jest zaburzona lub całkiem niemożliwa. Zarodek nie może rozwijać się w odpowiedni sposób, ponieważ nie ma ku temu warunków. Nieprawidłowości tarczycy mogą doprowadzić do obumarcia zarodka. Zdarzają się sytuacje w których, mimo występowania objawów sugerujących niedobory hormonalne, poziom progesteronu nie jest obniżony. W takiej sytuacji poronienie może być spowodowane nieprawidłową reakcją organizmu na działanie hormonów. Zalecane jest wówczas wykonanie badań określających dane hormony, a także biopsji narządu jakim jest macica. Badania pozwalają ocenić dokładną przyczynę poronienia. infekcji oraz chorób przewlekłych - zarówno jedne, jak i drugie mogą przyczynić się do obumarcia zarodka. W przbiegu infekcji mikroorganizmy mogą uszkodzić sam płód, co skutkuje jego obumarciem i wydaleniem z macicy. Szczególnie niebezpieczne mogą być choroby takie jak różyczka, odra, opryszczka, cytomegalia, świnka czy toksoplazmoza. Wielu z tych chorób da się uniknąć, jeśli kobieta jest zaszczepiona. Poronienie może być również spowodowane gorączką, która towarzyszy ciężkiej infekcji. W takiej sytuacji mówi się o poronieniu gorączkowym. W jego przebiegu dochodzi do zwiększenia temperatury ciała ciężarnej, a także skurczów macicy, skutkiem czego jest oddzielenie się jaja płodowego od macicy. Choroby przewlekłe takie jak cukrzyca, wady serca, niedokrwistość, choroba nerek, schorzenie wątroby również wpływają na przebieg ciąży. W wielu przypadkach uniemożliwiają one zajście w ciąże, a gdy już do niej dojdzie, kobieta może mieć problem z utrzymaniem ciąży. Niezwykle ważne jest, by stan kobiety chorej np. na cukrzycę był ustabilizowany w trakcie starań o dziecko. urazu psychicznego - zarówno długotrwałe napięcie nerwowe, jak i wstrząs psychiczn mogą doprowadzić do utraty ciąży. wad genetycznych, których nosicielem jest ojciec lub matka – W wielu przypadkach dana wada genetyczna może się nie ujawniać u rodzica, jest jednak przekazywana następnemu pokoleniu. U osób dotkniętych wadami genetycznymi może dochodzić do tzw. poronień nawracających. Problem z występowaniem poronień nawykowych wymaga wnikliwej diagnostyki. Para starająca się o dziecko poddana zostaje dokładnym badaniom genetycznym (jeśli chwilę wcześniej doszło do poronienia, specjaliści zalecają przeprowadzenie badania utraconego embrionu). Wyniki badań pozwalają określić szansę na na możliwość posiadania zdrowego dziecka. wieku ojca – jeśli ma powyżej 55 lat, dziecko może mieć wadę. Warto w takim przypadku zrobić badania genetyczne; intenstywnego uprawiania sportu; amniopunkcji - ryzyko poronienia w wyniku badania prenatalnego wynosi 0,5 do 1%. problemów z funkcjonowaniem układu odpornościowego - czynniki immunologiczne mogą powodować zarówno poronienia samoistne, jak i nawykowe. Chorobą ściśle związaną z występowaniem poronień nawykowych jest zespół antyfosfolipidowy. W jego przebiegu organizm kobiety wytwarza nieprawidłowe przeciwciała (tzw. przeciwciała antykardiolipinowe i antykoagulant tocznia) atakujące organizm przyszłej matki. Obserwuje się również częste powstawanie zakrzepów w naczyniach krwionośnych oraz obniżone stężenie płytek krwi (trombocytów). Powyższe przeciwciała są odpowiedzialne za trudności w donoszeniu ciąży. W leczeniu stosuje się kwas acetylosalicylowy (aspiryna) i heparynę (zmniejsza krzepliwość krwi). Znacząco zwiększa to szansę chorej kobiety na urodzenie dziecka, ale nie zawsze jest skuteczne. Poronienie może być również spowodowane odmiennością immunologiczną organizmu matki dziecka oraz poczętego dziecka. Prawidłowo podczas ciąży układ odpornościowy matki unieszkodliwia przeciwciała mogące niszczyć komórki płodu. Zdarzają się jednak sytuacje, w których ten mechanizm jest uszkodzony. Wówczas komórki odpornościowe matki atakują embrion (uważają go za „obcą” tkankę), co doprowadza do poronienia. Poronienie może również nastąpić, gdy macica kobiety nie dostosowuje się do rozwoju jaja płodowego i ogranicza mu przestrzeń. W wielu przypadkach poronienie samoistne spowodowane jest czynnikami psychicznymi np. traumami, silnymi urazami, wstrząsami. Poronienie samoistne może być spowodowane nieprawidłowym działaniem układu immunologicznego, chorobami np. cukrzycą, nieprawidłową budową macicy lub nadużywaniem przez matkę papierosów, alkoholu lub narkotyków. Do poronienia samoistnego może dojść w przypadku upośledzenia rozwoju jaja płodowego. Do owych anomalii zaliczymy zaburzenia w ilości chromosomów, a także w ich budowie. Zdarza się, że jajo płodowe jest puste. Czasami zalążki zarodka zanikają bądź też rozwijają się nieprawidłowo. Przyczyny poronienia sztucznego to aborcja lub zakończenie ciąży w celu ratowania życia matki. Ciąża może zostać przerwana wtedy, gdy stanowi zagrożenie dla zdrowia kobiety lub badania prenatalne wykażą upośledzenie płodu oraz kiedy kobieta zaszła w ciążę w wyniku gwałtu. 4. Objawy poronienia Do typowych objawów poronienia zalicza się: krwawienie, skurcze i odpływanie płynu owodniowego. Krwawienie jest zazwyczaj pierwszym objawem znamionującym poronienie. Inne objawy poronienia zdarzające się rzadko, to: podwyższona temperatura, stan zapalny błony śluzowej, zapalenie przydatków, zapalenie otrzewnej, ropne upławy, dreszcze, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia świadomości, niepokój, sztywnienie karku, bóle brzucha. Poronienie może przebiegać jednoczasowo lub dwuczasowo. Poronienie jednoczasowe występuje w ciągu pierwszych trzech miesięcy ciąży i jest to poronienie zupełne. To znaczy, że całe jajo płodowe wypływa z macicy. Poronienie dwuczasowe ma miejsce między 13. a 22. tygodniem ciąży. Kobieta najpierw odczuwa skurcze. Następnie dochodzi do pęknięcia pęcherzyka owodniowego i wydalenia płodu z łożyskiem. Jest to poronienie niezupełne. Rekomendowane przez naszych ekspertów 5. Zapobieganie i leczenie Zazwyczaj po pierwszym poronieniu lekarz przeprowadza badanie USG i zleca badanie krwi na stężenie hormonów. Większość lekarzy na tym poprzestaje, zalecając zażywanie kwasu foliowego przed następnym poczęciem. Kobietom bardziej przydaje się pomoc psychologa. Bardziej szczegółowe badania przeprowadza się dopiero po trzecim poronieniu. Pacjentka może sama przeprowadzić takie badania, ale niestety, na własny koszt. Warto wykonać np. badanie stężenia progesteronu i prolaktyny, badanie czynności tarczycy (TSH), badania w kierunku zakażeń różyczką, toksoplazmozą, bakterią Chlamydia, ewentualnie badania immunologiczne na obecność przeciwciał antyfosfolipidowych. Wady w budowie macicy można wykryć wykonując zdjęcie rentgenowskie, wprowadzając kontrast domaciczny. Jeżeli natomiast zauważymy niewielkie krwawienie, lekarz zazwyczaj zaleca pozostanie w łóżku dla podtrzymania ciąży. Gdy krwawienie ustępuje, a badanie USG wskazuje, że płód wygląda prawidłowo, ciąża może rozwijać się dalej, aż do terminu porodu. Pozostanie w łóżku tydzień lub dłużej pomaga w utrzymaniu ciąży. Dopóki zagrożenie nie minie, należy powstrzymać się od współżycia płciowego oraz wzmożonej aktywności fizycznej. Jeśli jednak poronienie już się zaczęło, zazwyczaj nie udaje się go zatrzymać. Gdy jest ono niekompletne, pozostałe tkanki płodu muszą być usunięte z macicy. Zazwyczaj wykonuje się wtedy tzw. łyżeczkowanie jamy macicy. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Poroniłam w 7 tyg. ciąży. Chodzę do ginekologa ale chciałam poznać Pani zdanie. Mam powiększony/poszerzony kanał maciczny i beta HCG wskazuje 315mIU/ml, ale pęcherzyka nie widać. Można też wykluczyć ciążę pozamaciczną. Nie mam złych objawów typu gorączka wymioty itp, ale mój ginekolog mówi mi, żebym poszła na zabieg łyżeczkowania... Ja chciałabym tego uniknąć... Czy nie ureguluje się to jakoś samo? Jakie są konsekwencje tego, że nie pójdę na łyżeczkowanie? Czy będę mogła jeszcze mieć dzieci? Trudno jest mi udzielać Pani jakichkolwiek porad. Nie napisała Pani, kiedy Pani poroniła i kiedy było oznaczane beta HCG, czy stężenie tego hormonu rośnie, czy zmniejsza się. Co to znaczy, że kanał jest poszerzony, czy możliwa jest ciąża szyjkowa, czy poronienie szyjkowe, a może poszerzenie jest w granicach normy. Jeśli jest to ciąża szyjkowa, to grozi Pani poważny krwotok. Jeśli poronienie nie było całkowite, to nie wykonanie zabiegu i opróżnienie macicy zagraża krwotokiem, zakażeniem, może też rozwinąć się zaśniad. Radzę więc posłuchać swojego lekarza prowadzącego. Nic, co Pani napisała nie wskazuje na to, że nie będzie mogła Pani w przyszłości mieć dzieci. Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta Fot. PeopleImages / Getty Images Łyżeczkowanie macicy po porodzie czy po poronieniu nie oznacza, że nie można podjąć prób zajścia w kolejną ciążę. Często zapłodnienie jest możliwe już po pierwszej miesiączce od łyżeczkowania. Jednak zbyt szybka ciąża po łyżeczkowaniu może zakończyć się niepowodzeniem lub porodem przedwczesnym. Zabieg łyżeczkowania macicy to prosty zabieg ginekologiczny wykonywany w znieczuleniu. Łyżeczkowanie, inaczej abrazja czy też czyszczenie jamy macicy, wykonywane jest u kobiet po menopauzie, mających nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych, u kobiet młodych miesiączkujących nieprawidłowo, w diagnostyce niepłodności, a także po porodzie w przypadku niepełnego wydalenia łożyska czy po poronieniu, kiedy konieczne jest usunięcie jaja płodowego. Średni czas, po jakim kobieta może zajść w ciążę po zabiegu łyżeczkowania, wynosi około 3–6 miesięcy. Wszystko jest jednak zależne od przyczyny, z jakiej wykonuje się łyżeczkowanie. Ciąża po łyżeczkowaniu jamy macicy Podczas zabiegu łyżeczkowania jamy macicy zostaje pobrana część endometrium (błony śluzowej wyściełającej jamę macicy) do badania histopatologicznego lub zmiany budzącej podejrzenia podczas badania ultrasonograficznego (USG). Łyżeczkowanie jamy macicy wykonuje się również celem czyszczenia jamy macicy z resztek jaja płodowego po poronieniu lub łożyska po porodzie. Jak najbardziej ciąża po łyżeczkowaniu jamy macicy jest możliwa, jednak warto zachować stosowny odstęp pomiędzy zabiegiem łyżeczkowania jamy macicy a kolejną ciążą. Endometrium, czyli błona, w której zagnieżdża się zarodek, wymaga regeneracji. Niektóre źródła podają, że wystarczą 2 cykle miesiączkowe przed podjęciem kolejnych prób. Natomiast specjaliści zalecają zachowanie od 3 do nawet 6 miesięcy przerwy, szczególnie jeśli powodem łyżeczkowania było poronienie. Jest to bowiem czas, kiedy można spróbować określić przyczynę poronienia i uniknąć kolejnej straty. Każde poronienie jest bowiem dla kobiety bardzo obciążające, nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie. Jeśli powodem łyżeczkowania były wyłącznie diagnostyka czy też leczenie obfitych lub zbyt częstych krwawień miesiączkowych, wtedy czas do zajścia w ciążę może być nieco krótszy. Macica - wszystko co musisz o niej wiedzieć: Zobacz film: Macica - co warto o niej wiedzieć? Źródło: 36,6 Czy zajście w ciążę po łyżeczkowaniu macicy jest możliwe? Łyżeczkowanie macicy to zabieg wpływający na endometrium jamy macicy, a nie na owulację. Wobec tego zajście w ciążę po łyżeczkowaniu jamy macicy jak najbardziej jest możliwe. Szanse na to są uzależnione od stanu hormonalnego organizmu kobiety, a także od tego, czy jej cykle są owulacyjne. Owulacja to moment w cyklu miesiączkowym kobiety, kiedy dochodzi do uwolnienia komórki jajowej z jajnika. Owulacja następuje na 14 dni przed pierwszym dniem krwawienia z kolejnego cyklu. Ciąża jest więc zazwyczaj możliwa już po pierwszej miesiączce po łyżeczkowaniu. Należy jednak pamiętać, że mimo iż owulacja nastąpi i dojdzie do zapłodnienia, to endometrium może nie być gotowe na przyjęcie zarodka i jego zagnieżdżenie się w jamie macicy nie będzie możliwe. Szybka ciąża po łyżeczkowaniu jamy macicy nie jest więc wskazana. Za szybkim zajściem w ciążę po łyżeczkowaniu nie przemawia również ryzyko niewydolności szyjki macicy od razu po łyżeczkowaniu, wobec czego kolejna ciąża byłaby ryzykowna. Jak przygotować się do ciąży po łyżeczkowaniu? Przygotowanie do ciąży zależy od przyczyny, z jakiej było wykonywane łyżeczkowanie. W każdym przypadku powinno się przez co najmniej 3 miesiące przyjmować preparaty z kwasu foliowego. Warto również odpocząć, by organizm uległ regeneracji przed ciążą. Jeśli łyżeczkowanie jamy macicy wynikało z poronienia, konieczne jest wykonanie szeregu badań specjalistycznych, ukierunkowanych na wykrycie przyczyny poronienia, by uniknąć kolejnej straty. Trudności z zajściem w ciążę po łyżeczkowaniu Komplikacje po zabiegu łyżeczkowania są niezwykle rzadkie. Wobec tego główne komplikacje z zajściem w ciążę po łyżeczkowaniu macicy mogą wynikać z przyczyn poronienia czy innych zaburzeń będących jednocześnie przyczyną wykonywania procedury łyżeczkowania. Do powikłań łyżeczkowania zalicza się przede wszystkim infekcje, nasilone krwawienie oraz zespół Ashermana, czyli powstanie licznych zrostów wewnątrz jamy macicy. Powikłania te jednak nie należą do częstych. Zdarzają się właściwie jedynie w sytuacjach, gdy konieczne jest bardzo głębokie łyżeczkowanie jamy macicy. Częstszym powikłaniem jest niewydolność szyjki macicy, która w przypadku szybkiej ciąży po łyżeczkowaniu może przyczynić się do porodu przedwczesnego. , Dżakarta - Poronienie jest częstym zjawiskiem u kobiet w ciąży. Rzeczywiście, 10-25 procent klinicznie uznanych ciąż kończy się poronieniem. Ponadto większość poronień występuje w pierwszych 13 tygodniach ciąży. Po poronieniu organizm kobiety może sam wydalić tkankę płodową. Jednak możliwe jest również, że kobiety doznają „poronienia niecałkowitego”, które polega na tym, że krwawienie z macicy nie usuwa macicy. Zwłaszcza w przypadku poronień nieodebranych, kiedy organizm matki nie rozpoznaje, że płód umarł, jest to również możliwe. Przeczytaj także: Rzeczy, na które należy zwrócić uwagę w przypadku poronienia Dlaczego łyżeczkowanie należy wykonać po poronieniu Po poronieniu kobiety mają zwykle trzy opcje. Należą do nich leki wywołujące poronienie, czekanie, aby zobaczyć, czy poronienie samo zniknie, lub rozszerzenie i łyżeczkowanie (D&C) lub to, co jest powszechnie znane jako łyżeczkowanie. Zabieg łyżeczkowania polega na poszerzeniu szyjki macicy i użyciu specjalnego narzędzia do usunięcia zawartości macicy oraz zapobiega infekcji i powikłaniom po poronieniu. Dylatacja i łyżeczkowanie to krótkie zabiegi chirurgiczne. W tej procedurze szyjka macicy jest rozszerzana, a do zeskrobywania wyściółki macicy używa się specjalnego narzędzia. Po poronieniu możesz potrzebować łyżeczkowania z jednego z następujących powodów: Usunięcie tkanki w macicy podczas lub po poronieniu lub aborcji w celu usunięcia małych części łożyska po porodzie. Pomaga również zapobiegać infekcjom lub obfitemu krwawieniu. Diagnozować lub leczyć nieprawidłowe krwawienie z macicy. Łyżeczki mogą pomóc w diagnozowaniu lub leczeniu narośli, takich jak mięśniaki, polipy, zaburzenia równowagi hormonalnej lub rak macicy. Próbka tkanki macicy jest oglądana pod mikroskopem w celu sprawdzenia nieprawidłowych komórek. Zabieg łyżeczkowania trwa tylko od 10 do 15 minut, ale w szpitalu trzeba pozostać do pięciu godzin. Natomiast całkowity czas rekonwalescencji po zabiegu łyżeczkowania wynosi około dwóch tygodni. Większość kobiet odczuwa ból pooperacyjny i skurcze, które zwykle trwają od 3 do 4 dni, a także plamienie, które może trwać do dwóch tygodni. Późniejszy ból można leczyć niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ). Po wykonaniu kiretażu kobietom zazwyczaj zaleca się unikanie współżycia seksualnego przez kilka tygodni po zabiegu. Mimo to możesz wrócić do pracy kilka dni po zakończeniu łyżeczkowania. Przeczytaj także: Co zrobić, jeśli chcesz uprawiać seks po poronieniu Ryzyka, które są zaletami i wadami kiret Kobiety, które doznają poronienia, z pewnością będą odczuwać smutek i będą miały kilka różnych reakcji emocjonalnych. Każda reakcja emocjonalna nie jest ani dobra, ani zła, czynnik uczuć kobiety, w odniesieniu do którego środki leczenia mogą być odpowiednie w sytuacjach innych niż nagłe. Niektóre z poniższych zagrożeń mogą być brane pod uwagę dla kobiet, które nie chcą podejmować decyzji o łyżeczkowaniu: Zabieg jest inwazyjny. Z tego powodu niektóre kobiety zdecydują się na to, aby natura poszła swoim torem, zamiast stać się procedurą kliniczną. U niektórych kobiet zabieg łyżeczkowania może być zbyt szybki. Niektórzy ludzie mogą uważać, że łyżeczkowanie może wymazać wszelkie dowody na to, że przyszłe dziecko znajdowało się w jej łonie. Zamiast tego zdecydują się na naturalne poronienie, bez względu na to, ile potrzeba, aby stopniowo zrzucić utratę, gdy tkanka płodowa wyjdzie. Istnieje ryzyko poważnych powikłań. Czasami łyżeczkowanie może spowodować obfite krwawienie, infekcję, przebicie macicy lub jelit lub rzadki stan znany jako zespół Ashermana. Chociaż rzadkie, takie komplikacje muszą być brane pod uwagę. Przeczytaj także: Może powodować poronienie, unikaj tych 6 produktów spożywczych Jeśli masz lub ostatnio doświadczyłeś innych zaburzeń ciąży lub poronień, rozważ natychmiastową rozmowę z lekarzem za pośrednictwem aplikacji aby uzyskać bardziej odpowiednie sugestie działań. Możesz skontaktować się z lekarzem przez aplikację zawsze i wszędzie, aby problemy zdrowotne można było natychmiast rozwiązać. Dalej, pobieranie aplikacja teraz! Referencja: WebMD. Źródło w 2020. D i C (Rozszerzenie i łyżeczkowanie) Klinika majonezu. Accessed 2020. Dylatacja i łyżeczkowanie (D&C) Bardzo dobrze Rodzina. Dostęp do 2020. Plusy i minusy D&C po poronieniu Amerykańska ciąża. Dostęp do 2020. Procedura D&C po poronieniu Może ci się spodobać również Czy można uniknąć łyżeczkowania po poronieniu zatrzymanym? W 8 tyg. ciąży w badaniu USG stwierdzono obumarcie zarotka (brak bicia serduszka), w 9 tyg powtórzyłam badanie USG. Rozwój zarodka zatrzymal się na etapie 6 tyg wymiar 7,4mm. Czekam na poronienie samoistne, które nie następuje. Badalam co 5 dni poziom hormonu hcg, który wynosił odpowiednio 38 000, 27000, a ostatnie 14000. Czy jest możliwe, że po spadnienciu tego hormonu do jakiegoś poziomu poronienie nastąpi? Za wszelką cenę chciałabym uniknąć zabiegu łyżeczkowania. Czy są jakieś inne alternatywne sposoby postępowania? Jeśli ciąża obumarlo na tak wczesnym etapie to dlaczego nie doszło do poronienia samoistnego? I czy w końcu ono nastąpi? Nie mam żadnych dolegliwości, brzuch mnie nie boli, żadnych krwawień, plamien. To jest moja 5 ciąża i pierwsze poronienie. Nie miałam żadnych problemów w poprzednich ciążach. Kobieta 42 lata KOBIETA, 42 LAT ponad rok temu Żelazo w ciąży Czym może grozić niedobór żelaza, dlaczego ważne jest jego spożywanie, i jakie produkty obfitują w ten pierwiastek? Na te pytania odpowiedzi udziela dietetyk, mgr Marta Michalak-Tomasik. czasami macica nie oczyszcza się samoczynnie i niezbędne jest po prostu łyżeczkowanie. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Trudności z zajściem w ciążę po poronieniu samoistnym i łyżeczkowaniu – odpowiada Lek. Jarosław Maj Jakie są szanse na poronienie zupełne, bez łyżeczkowania? – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska Czy muszę poddać się łyżeczkowaniu macicy po poronieniu? – odpowiada Lek. Anna Syrkiewicz Kiedy można starać się o kolejne dziecko po poronieniu? – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Czy długie krwawienie po poronieniu jest niepokojące? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Owulacja po poronieniu: czy ciąża mogła wywołać ją bez pomocy leków? – odpowiada Dr n. med. Anna Wilczyńska Kiedy można się starać o dziecko po raz kolejny? – odpowiada Dr n. med. Bogdan Ostrowski Czy łyżeczkowanie jest konieczne? – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska cd. co dalej po poronieniu? – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska Czy muszę być "łyżeczkowana" po poronieniu? – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska artykuły

czy po każdym poronieniu konieczne jest łyżeczkowanie